เรื่องราวของฝายชลอน้ำ ๗ ตัว ที่ทำให้เกิดอ่างน้ำ และน้ำตกสายเล็กๆ ให้คนและสัตว์ได้ปลึ้ม

               หลังจากกินข้าวเที่ยงกัน จนอิ่ม ผม(ครูคำมี) คุณติ่ง และคุณสุวรรณ พนักงานในหน่วยส่งเสริมการป้องกันไฟป่า เดินลงจากหลังแป ไปศึกษาความสำเร็จของการสร้างฝายชลอน้ำ(ชลอน้ำจริงๆ...ไม่ใช่ชลอลม...ล้อเล่น) ซึ่งปัจจุบัน เจ้าหน้าที่ พนักงานในหน่วยส่งเสริมการป้องกันไฟป่าเขาสวนกวาง ชุมชนชายขอบภู  รสทป.เขาสวนกวาง  และครู นักเรียนโรงเรียนบ้านโนนสว่างหนองตะนา ในสังกัด สพป. ขอนแก่น ๔ ได้สร้างเสร็จสิ้นแล้ว ๗ ตัว...แต่ละตัวเก็บน้ำได้จริง เมื่อเต็มพิกัดแล้ว ก็ส่งน้ำที่เหลือไปยังฝายลูกต่อไป พื้นที่ระหว่างฝายแต่ละลูก จะเป็นพื้นที่น้ำตาด น้ำตก และน้ำไหล ส่งเสียงซู่ๆ ซ่าๆ คลายความร้อนและความเมื่อยล้าได้ดีจริงๆ

              สภาพเดิมของภูเขาสวนกวาง ในอดีตที่ผ่านมาไม่เคยมีปรากฏการณ์เช่นนี้มาก่อน บนภูเขาจะมีน้ำบ้างก็ตามแหล่งน้ำซับเล็กๆพอพืชบางอย่างได้อาศัย แต่ปัจจุบันถ้าไม่ได้มาเห็นกับตา...ใครจะเชื่อว่าบนภูเขาแห่งนี้ จะมีน้ำตกสายเล็กๆ เกิดขึ้น จะมีน้ำที่ใสสะอาดบริสุทธิ์ที่มีปริมาณมาก ที่ผู้คนได้อาบกิน ที่ฝูงสัตว์น้อยใหญ่บรรดามี จะได้ดื่มกินกัน ต้องขอขอบคุณคุณติ่ง และคุณสุวรรณที่ เป็น Presenter ให้ เชิญดูภาพได้เลยครับ ถ้ามีเวลาจะทำแผนที่ให้ดู ผมจะเรียงลำดับที่ต้นน้ำเรียงไปเรื่อยๆจนถึงตัวสุดท้ายที่ปลายน้ำ...ยังมีพื้นที่ที่สร้างได้ไปเรื่อยๆ ไม่น้อยกว่า ๕๐ ตัว...เชิญดูเลยครับ

ตัวที่สร้างล่าสุด ยังไม่สมบูรณ์ดี จะเห็นว่าที่ผิวน้ำมีคราบตะกรันเหล็ก
ลอยเป็นแพ อยู่ด้านบน

ตัวที่ ๒ ถัดไป ตระกันเหล็ก เบาบางลงนิดหนึ่ง

ตัวที่ ๓ เป็นไงครับ...น้ำใสเชี่ยว

ตัวที่ ๔ ซึ่งเป็นตัวแรกที่คณะลงมือสร้าง ลึกที่สุด น้ำใสดีมาก เก็บน้ำได้มากที่สุด

ระหว่างทางเดินนอกจากจะมีผาน้ำย้อยแล้ว
ยังมีน้ำตกเล็ก ให้ความเย็นกลางป่าลึก
"เย็น บ่ โต้ง"

ฝายตัวที่ ๕ "ฝายกอบอนกับพลานหิน และร่มไม้ที่เย็นฉ่ำ"

ฝายตัวที่ ๕ นี่แหละ คณะตั้งชื่อว่า"ฝายอาจารย์สุมินทร์"
เพราะ อาจารย์แกอยากได้ฝายลูกนี้ จริงๆ...น้ำใส และเย็นมาก

ที่ฝายลูกนี้แหละ พบแมงกอก แสนสวยก็เลยถ่ายภาพมาให้ดู

ฝายลูกที่ ๖ ฝายชุมชนร่วมสร้าง...ที่ฝายนี้น้ำเย็นยะเยือก
เพราะมีต้นไม้ใบหนา(ต้นมะกร่ำ) ปกคลุมอยู่ คุณสัมพันธ์ นาพรม บอกว่าอย่างนั้น

ข้างๆฝายลูกนี้มีต้น"แคฝอยต้นหนึ่ง สูงชลูด และรูปทรงสวยมาก"
ที่คาคบแรก มีมีต้นดอกต้างอาศัยเป็นกาฝาก

ฝายลูกที่ ๗ เราพบปลา"ค่อกั้ง" ที่ฝายลูกนี้
ผมไม่ต้องบรรยายว่าน้ำใส ก็ได้นะ ภาพมันฟ้องอยู่แล้ว

                        พวกเราย้อนคืนมาที่ฝายตัวแรก...คุณโต้ง ขึ้นไปบนก้อนหิน

กางมือสองข้างออกแล้วตะโกนว่า"หลังแปจงเจริญ"..ขอให้ความหวังของพวกเราทุกคนจงสำเร็จ...เทอญ

ภาพนี้ ถ่ายขณะตะเกียกตะกายขึ้นมาถึงหลังแปเป็นคนสุดท้าย
มองเห็นเมฆสวยแปะท้องฟ้าอยู่ไกลโพ้น
วิญญาณนักถ่ายรูปบอกว่า เหนื่อยขนาดไหนก็อย่าหยุด จงยกกล้องขึ้นมาเล็งแล้วกดชัตเตอร์ลงไป...แฮก ๆๆ